نشسته ام در کنج تنهایی خود و خاطرات تورا مرور میکنم.خاطرات متولد شده ای که قرار است از در خوشبخت ترین جمعه عالم دوباره متولد شود.

خاطره روزی که می آیی و دیگر هیچ شیری زهره دریدن نخواهد داشت .

خاطره صبحی که با صدای تکبیرت همه ستمگران حساب کار خود را خواهند کرد.

نشسته ام در کنج تنهایی خود و خاطرات تو را مرور میکنم و بغضی سنگین در گلویم نشسته است . بغضی نفس گیر که پیش کسی نمیتوان شکست الا خودت.

کی می آیی ؟ کی کی؟ کی؟ کی؟